Simcha Lopes Cardozo

Eli d'Oliveira

Jaap d'Oliveira

Elsa Pereira-d'Oliveira

Paul Rodrigues Pereira

Suzanne Pereira-Levy

Samuel Rodrigues Pereira

Gerda Leo

Ulli d'Oliveira

Professor of Migration Law

Rob Rodrigues Pereira

Familieleden

In deze rubriek zullen CV's van de familie worden opgenomen.

Heel in het kort hier alvast beroepen van familieleden die in het fotomenu boven, van links naar rechts zijn opgenomen. Er wordt aan gewerkt om dit overzicht uit te breiden en volledig te maken.

Elsa Pereira-d'Oliveira

1913-1998

Arts, Gemeentelijke Universiteit Amsterdam.

Gepromoveerd (als de laatste joodse vrouwelijke arts in 1942) op 'Vitamine E bepalingen en hun waarde voor de kliniek in het bijzonder met het oog op habituele abortus.
Daarna mocht zij haar vak niet meer uitoefenen, volgens de anti-joodse maatregelen.

Een korte periode van twee maanden heeft ze in het kamp Westerbork in het ziekenhuis moeten/kunnen werken, toen ze gelijk met haar hele familie op 1 febr. 1944 is opgepakt.
Haar grote geluk is geweest dat haar leven is gespaard door de tussenkomst van de advocaten Van Proosdij en Kotting. Zie ook hiervoor elders op de site. Haar grote ongeluk is dat het grootste deel van haar familie, haar ouders en heel veel ooms, tantes en neefjes en nichtjes werd omgebracht. 

Toen ze op 1 april 1944 uit Westerbork mocht vertrekken, is ze ingetrokken bij haar verloofde Paul. Vanaf dat moment beschouwden zij zich als gehuwd. Deze datum is dan ook altijd als huwelijksdag gevierd.

Toen zij in 1946 weer het tijdens de bezetting geconfisceerde huis van Paul in Bussum konden betrekken wilde ze zich als huisarts  vestigen want, hoewel haar wens was om gynaecologe te worden, kon ze die specialisatie niet afmaken na de oorlog.

Ze werd door de Bussumse artsen niet met open armen ontvangen. Integendeel. Pas na een bittere strijd, gesteund door een andere huisarts (dr. Emmer) kon ze haar papieren in orde krijgen en haar praktijk beginnen. Daarna werd ze door de andere huisartsen geaccepteerd. Ze heeft altijd genoten van haar collegiale steun en vriendschappen. 

Als enige joodse huisarts in Bussum, kreeg ze in het begin nogal wat joodse patienten. Eén van de weeshuizen voor joodse kinderen die uit de kampen terug waren gekomen, viel onder haar hoede. Ze kwam daar vrijwel elke dag. Die kinderen verdienden erg veel extra zorg en aandacht. Veel later werden velen uit het Joods Bejaarden Centrum ook in haar praktijk opgenomen.
De kinderen uit het weeshuis zijn allemaal naar Israel gegaan met hun pleegouders (fam. Birnbaum). Toen Elsa en Paul hun laatste Israelreis maakten in 1994, hebben die nu volwassen weeskinderen haar een groots feest bezorgd. Kenmerkend voor de sterke en vriendschappelijk band die ze met veel van haar patienten heeft opgebouwd.

Elsa heeft veel gepubliceerd. Een heel populaire serie in die tijd (1948-1959) werden haar populair medische boeken waaronder:

Hygiene van de vrouw
Wij verwachten ons kindje

Medische vragen

Kenteringsjaren van de vrouw

Vrouwen Feministen die van genezen wisten, geschreven voor het honderjarig bestaan van de Ver. v. Vrouwelijke Artsen.

Talloze artikelen van haar hand verschenen in bladen als 'Moeder' en 'Prinses', Haagse Post e.a. Elke prijsvraag die werd uitgeschreven kon op haar inzendingen rekenen en talloze keren viel ze in de prijzen.

Ze was (mede-)oprichter van de dr. E. Phelps Stichting (t.b.v. hulp aan Spastische kinderen), oprichter van de BOSK (Bond van ouders van Spastische Kinderen.

Voorzitter en oprichter van de Nederlandse Penaescula, onderdeel van de Internationale Organisatie van Schrijvende Artsen

Deze opsomming is bij lange na niet volledig.

Talloze cursussengaf ze o.a. aan verpleegsters, vroedvrouwen e.a.

Tijdens vele radiopraatjes, lezingen en congressenheeft ze steeds haar stem laten horen. Ook de Jacob Obrechtlaan, waar ze woonde ontkwam niet aan haar organisatietalent en jarenlang heeft zij de uitjes, lezingen en ontspannende activiteiten georganiseerd voor de dames uit de buurt, de huisvrouwenclub...