Namen

Eli

Eli en Stenografie

Drees en Stenografie

Ik kan het nu nog steeds niet begrijpen

Redding door schoonheid

Sefarden

Agnes Roelofsz

Enige aantekeningen

Charles Roelofsz

Schilderijen, boekomslagen etc

Oliveira, Elias d Oliveira

-uit de 'Who is who' van (+/- 1938) -

Geb. te Amsterdam, 6 februari 1886

Kind: Jacob, geb. 18 april 1907, wetenschappelijk fotograaf en Elsa, geb. 14 december 1913, dra. in geneeskunde en semi-arts.

Hij werd voor den handel opgeleid en was in België en in Duitschland
in het bedrijfsleven werkzaam. Hij begon echter op 17-jarige n leeftijd reeds met de studie van de wijsbegeerte, met name van Spinoza; hij maakte een zeer omvangrijke studie van Goethe en later onder Bollands' invloed van Hegel. Voorts studeerde hij econ. (A'dam) en Taalwetenschap (Utrecht). Ook de psychologie trok hem reeds vroeg aan. de vele menschelijke ellende, waarmee hij in België in aanraking kwam, dreef hem tot dieper onderzoek, dat omstreeks 1905 resulteerde in een wijsgeerig-psychologisch stelsel, waarvan de cardinale punten waren: 1. de finale gerichtheid van alles, wat leeft; 2. de mensch niet te begrijpen als op zichzelf staand individu, maar slechts als lid van een boven-individueele gemeenschap; 3. de eenheid van de menschelijke persoonlijkheid als knooppunt en arbiter in den eeuwigen strijd tusschen het "het leven" en de afbrekende krachten van "de natuur"; 4. het normatieve van de evolutie; 5. psychische afwijkingen niet op te vatten als ziekte, maar als ontwikkelingsstoring; 6. het menschelijk geestesleven voor het grootste gedeelte onbewust. - Vooral met het oog op dit laatste, meende hij aanvankelijk aansluiting te kunnen vinden bij de oudere psycho-analytische school, doch zag zich daarin op den duur teleurgesteld; de aanvankelijke opvatting van Freud, dat de sexualiteit te beschouwen zou zijn als de drijvende kracht, niet alleen in sommige neurosen, maar ook in het geheele persoonlijke leven, scheen hem een beletsel, de belangrijke menschelijke problemen tot het einde toe te doorzien. Zijn roman "Grenzen" betekende een afscheid van deze dwaling. Meer verwant voelde hij zich aan de Individualpsychologie van wijlen Prof. Alfred Adler, met wien hij omstreeks 1930 aanraking zocht en vond en wiens lessen te Wenen, hij geduurende eenigen tijd volgde.

De jarenlange uitwisseling van gedachten over allerlei grondproblemen, scheen enkele dagen voor Adlers dood, in 1937, topt belangrijke oplossingen te zullen voeren. D'O. erkent gaarne, veel van Adler te hebben geleerd, maar is nooit blind geweest voor het dilettantisme van den kring, waarin de meester zich behagelijk gevoelde. hij stelt Freud als wetenschappelijk persoonlijkheid hooger, maar neemt aan dat Adlers intuïties wijdere gezichtseinders openen dan Freud's werk.

Door overdenkingen en practijk werd zijn critiek op de Individualpsychologie steeds duidelijker omlijnd; deze omvat o.a. de volgende hoofdpunten: Adlers stelsel is geen psychologie, maar slechts een stegment van een veel grooter, nog niet ontwikkeld systeem. De grondslag van alle psychologie, wel verre van medisch te zijn, is wijsgeerig. De arebid van den moderne psycholoog is geenszins medisch, maar zielszorgend, wil men "priesterlijk". Adler Adler onderschat de betekenis van het experimenteele, de "statische" zielkunde. Hij heeft geen oog voor het van binnenuit verschijnen van de opeenvolgende leeftijdsphasen(die hij ten onrechte opvat als "pathogene"perioden). Hij onderschat de vormende waarde van de autoriteit in de opvoeding. D'O werkt reeds jaren aan een zielkunde, welke met al dezen punten rekening houdt; en voorts aan een uiteenzetting van den invloed van de persoonlijkheid op het denken, een 'psychologika".

D'O'.s practijk en zijn optreden als cursusleider, spreker op ouderavonden en docent aan verschillende volksuniversiteiten leidden tot de oprichting van de "Nederlandsche Stichting voor Individualpsychologie", waarvan prof.dr. K. Gallas de toegewijde voorz. werd en die in 1934 notarieel werd geregistreerd. deze stichting nam welkdra het door d'Oliveira geleide Consultatiebureau voor Opvoedings- en Gezinsmoeilijkheden, v/h gevestigd in "Ons Huis" te Amsterdam over en vestigde het in een eigen lokaliteit, het "Alfred Adler" huis. Afgezien daarvan heeft D'O. een omvangrijke practijk als psychologisch raadgever, o.a. ook als onderzoeker van leer- en studiemoeilijkheden. Zijn belangstelling voor organisatiewetenschap leidde enige jaren geleden, na afgelegde proeven, tot benoeming tot "fellow" (lid eerste klasse) van de "Corporation of Certified Secretaries"te Londen. Werkende in zijn klein privé laboratorium vond en vereenvoudigde hij verschillende psychologische instrumenten; eind 1938 construeerde hij een apparaat , dat in samengedrongen vorm de appartuur voor velerlei reactie-metingen omvat en dat door een van de grootste fabrikanten op dit gebied in omloop wordt gebracht als "Gecombineerde Electropneumograaf d'Oliveira".

Hi prijst zich gelukkig, tenslotte aan een Nederlandsche Universiteit erkenning te hebben gevonden voor hetgeen hij, grotendeels als autodidact, heeft bereikt. -

Aanvankelijk streefde D'O. , onder den invloedc van de naturalistische richting, naar literaire uiting. Uit die periode van zijn leven erkent hij nog slechts den roman "Grenzen"; verder "De mannen van '80 aan het woord" en "De jongere generatie", later opgenomen in de encyclopaedie van de Wereldbibliotheek, de levensbeschrijving "Goethe", die op zeer diepgaande studie berust en een eerste toepassing is van zijn psychologische beginselen, later gevold door "Goethe en wij, vier aspecten", uitgegeven naar aanleiding van de Goethe-herdenking. Verspreide artikelen in "Tijdschrift voor Wijsbegeerte", "Revue Philosophique". "Gezin en School"Adm. Arbeid e.a.

De Lairessestraat 121, Amsterdam-Z.